نام علمی این چوب راش، Fagus orientalis است. راشدر جنگلهای ایران موجود میباشد.راش درختی است سایه پسند و از این رو دارای شاخ و برگ فراوان میباشد. از خواص ظاهری چوب راش، درون نامشخص و به رنگ کرم مایل به قرمز است. دوایر سالیانه فشرده و در نتیجه در مقاطع طولی، دارای خطوط کم و بیش مشخص ناشی از آن است. از بارزترین خصوصیات آن می توان به پره های چوبی در مقاطع طولی اشاره کرده که در مقطع شعاعی به پرمگس و در مقطع مماسی به دوک معروفند و این پره ها به صورت لکه های قرمز دیده می شود. چه بسا گاهی این پرمگس های زیبا عیب محصوب می شوند، زیرا به عقیده نجاران این بخشهای چوب پس از رنگ کاری سیاه می شوند. گونه راش چوبی نیمه سنگین و دارای بافتی همگن و تقریبا مقاوم در برابر حشرات و قارچها است. گرده بینه های درجه 1 و 2 راش در ایران بیشتر به مصرف کارخانجات روکش و تخته لایه می رسد و گرده بینه های درجه 3 پس از تبدیل به الوار به بازار تهران روانه می شوند. به دلیل بافت همگن و درجه سختی مناسب، این چوب بیشترین تقاضا را برای خرید به منظور تهیه مبل در بازار دارد. همچنین به دلیل قابلیت آغشتگی با انواع محلولهای حفاظتی، بیشترین گونه مصرفی در کارخانه های اشباع است. البته اخیرا گونه های خارجی راش از طریق آذربایجان وارد ایران شده است که بنا به ادعای مبل سازان و فروشندگان چوب کیفیت چوب راش ایرانی را ندارد ولی به دلیل ابعاد و رطوبت مناسب تخته ها میزان ضایعات کمتری، در امر فرآیند تولید دارد. چوب راش برای ساختن در و پنجره، تراورس راه آهن، میز و صندلی، مبل، صندوق و غیره بکار میرود و مصرف آن بیش از دیگر چوبها است. از سلولز آن پارچههای ابریشمی لطیف و خوب تهیه میشود. زغال و هیزم آن نیز مرغوب است.